Υπάρχω
(διάλογοι με το Στέλιο Καζαντζίδη, 2000)
«Πρωί κι απόγευμα, σούρουπο, βγαίναμε για ψάρεμα με τη βάρκα του Αντώνη και τα μεσημέρια, κάτω από τα πεύκα, καθόμασταν οι δυο μας μπροστά σ’ ένα μαγνητοφωνάκι και μιλούσαμε. Γεμίσαμε έτσι κάπου είκοσι κασέτες της μιάμισης ώρας.»*
(* απόσπασμα από το βιβλίο) |